وبلاگ شخصی عبدالحسین پروه

برگی از هزاران که باید می بود و...

وبلاگ شخصی عبدالحسین پروه

برگی از هزاران که باید می بود و...

کاش دوباره میامدی... عجب آرزوی محالی!!!

جوور هه رجان چه وه یلی شادمه و کرد...

هه نای دیمه ی له خه م ئازادمه و کرد...

وه لی م دی نزانستم ک یه ی روژ

ئرای دیدار خوه ی موعتادمه و کرد ...

بی تو باقری جان مدرسه شاهد سردو... ساکت و... بی روح است...

عبدالحسین شنبه 31 فروردین‌ماه سال 1392 ساعت 10:38 ب.ظ

نظرات 4 + ارسال نظر

مهوش سلیمان پور یکشنبه 1 اردیبهشت‌ماه سال 1392 ساعت 11:08 ب.ظ http://mahvashsolimanpoor.mihanblog.com

اهـے حجم ِ دلتنگے هایَـ م آنقــدر زیــآد میشـود

ڪــﮧ دنیــا با تمامـ ِ وسعتش برایَــ م تنــگ میشود !

دلــتــنگـــم . . . !

دلتنگ ِ ڪـسـے ڪـﮧ گردش ِ روزگارش

بـﮧ مَــ ن ڪـﮧ رسید از حرڪـت ایستاد !

دلتنگ ِ ڪـسـے ڪـﮧ دلتنگـےهایم را ندید...

دلتنگ ِ خودم

مهوش سلیمان پور یکشنبه 1 اردیبهشت‌ماه سال 1392 ساعت 11:04 ب.ظ http://mahvashsolimanpoor.mihanblog.com

شعر کردی ..............رو

برای آقای باقری معلمی دلسوز و مهربان
ده خیلدم بالو مه گر دی لی ولاته رو مه که
به می نیه و روژیل مه پر له تیه ریکی شو مه که
ئه گر بچی پلپد گرم بی ته له تنیایی مه رم
زه خم دلم مه کوله نو بیمار لرزو ته و مه که
ئاگر که فیده گیان مه وختی که دیونم دی نیید
گشتی وه پیم ئیوشن بنیش دی هه ر وه شونی ده و مه که
چی و له شار خاطرد دیورو به که خیاله گی
ده لم ئئیو شی بنیشه پای ئمشه و خیال خه و مه که
تا روژمردن دی بپوش شیوه سیه له داخ دل
هه رچی کراسه لا بوه هرگز شه یوه یل که و مه که
ده خیلدم بالو مه گر دی لی ولاته رو مه که
بمینیه و روژیل مه پر له تیریکی شه و مه که

باور کن کلی دیشلب براش گریه کردم چه می شود کرد به دنیا بقایی نیست

اگر رسم الخطش ایراد داره خودت درستش کن
به خدا همه عزادار شدیم
روحش شاد
و یادش گرامی

مهوش سلیمان پور یکشنبه 1 اردیبهشت‌ماه سال 1392 ساعت 10:51 ب.ظ http://mahvashsolimanpoor.mihanblog.com

سلام جناب آقای پروه به شما و همکارانتان این مصیبت بزرگ را تسلیت عرض می نمایم هنوز باورم نمی شود که روح بلند آقای باقری به ملکوت رفته باشد روحش شاد و یادش گرامی
یک غزل کردی را برایتان پست می کنم در وبلاگتان برای آقای باقری
قرار دهید
خواستم برای تبریک سال جدید روزی خدمت برسم که شما هم باشید
همش امروز و فردا می کردم
این دانشگاه و درس های لعنتی فرصت نداد تا
خدمتتان برسم
از این که نتوانستم در سال جدید زیارتشان کنم و رفت خیلی غصه دارم
خداوند به خانواده اش و دوستانش صبر دهد و بقای عمر شما باشد