تا زنده ام سری بزن...!!!

مردی مقابل گل فروشی ایستاد. او می‌خواست دسته گلی برای مادرش که در شهر دیگری بود سفارش دهد تا برایش پست شود. وقتی از گل فروشی خارج شد٬ دختری را دید که در کنار درب نشسته بود و گریه می‌کرد. مرد نزدیک دختر رفت و از او پرسید : دختر خوب چرا گریه می‌کنی؟ دختر گفت: می‌خواستم برای مادرم یک شاخه گل بخرم ولی پولم کم است. مرد لبخندی زد و گفت: با من بیا٬ من برای تو یک دسته گل خیلی قشنگ می‌خرم تا آن را به مادرت بدهی. وقتی از گل فروشی خارج می‌شدند دختر در حالی که دسته گل را در دستش گرفته بود لبخندی حاکی از خوشحالی و رضایت بر لب داشت. مرد به دختر گفت: می‌خواهی تو را برسانم؟ دختر گفت: نه، تا قبر مادرم راهی نیست! مرد دیگرنمی‌توانست چیزی بگوید٬ بغض گلویش را گرفت و دلش شکست. طاقت نیاورد٬ به گل فروشی برگشت٬ دسته گل را پس گرفت و ۲۰۰ کیلومتر رانندگی کرد تا خودش آن را به دست مادرش هدیه بدهد! شکسپیر می‌گوید: به جای تاج گل بزرگی که پس از مرگم برای تابوتم می‌آوری، شاخه ای از آن را همین امروز بیاور

بوار واران ک ده رمانم خوه دی خوه د... هه خوه د زانی چ ده ردی هاله ی سینه!!!

دواره  پرزه  پرز  نه رمه  واران

به ش  زه یو  ده ی  خوه شی  داوان  وه  داوان

له نو  مه خش  زنه ی  نیوسی  له  بان..

هه ریره  سه ونزه گه ی  وه لنگه یل  داران    

آهنگرنژاد  

  

وه هاره و  سه رکلاوان  وه خت  سه یره

به ش  داره یله گان  سه د  کوومه  خه یره 

ته م  و  ئه ور  خوودا  ها  ئاسمانه و

دواره  پرزه  پرزه  پرزه  ئیره

آهنگرنژاد   

  

  

وه هاره  و نم نم  واران  له  ئیره

له دوسه یل دره نگ،دل سیر سیره

دلد  خوه ش  بوو  ره فیق  روژ  شادی

له  وینه ی  به لیه که یل  سه وز  دیره

 جلیل آهنگرنژاد

  

ئه گه ر  زیو  هاتمه  یاگه ر  ک  دیره

وه  ئزن  ئه و  چه ویله  هامه  ئیره

وه راسی زانسی  چیو  بیکه س  ئاهوو

چه وه ری  چه و  تنم  له ی  گه رمه سیره..!!!  

 جلیل آهنگرنژاد

  

نه  خوه ر  ده یدن  ،نه  وارانه ، نه  ئه وره

دلم  بی  ت ، ئه سیر  ملک  جه وره

م  ئاهو ، شه و  به سایه  ری  ته کانم

سه یادم  ها  له  قه ی  ئی  تاش  که وره...!!!

جلیل آهنگرنژاد

پیاده روی فراموش نشدنی!!!

شانزده ساله بودم و با پدر و مادرم در مؤسسه ای که پدربزرگم در فاصلۀ هجده مایلی دِربِن، در افریقای جنوبی، در وسط تأسیسات تولید قند و شکر، تأسیس کرده بود زندگی می‌کردیم. ما آنقدر دور از شهر بودیم که هیچ همسایه‌ای نداشتیم و من و دو خواهرم همیشه منتظر فرصتی بودیم که برای دیدن دوستان یا رفتن به سینما به شهر برویم.

یک روز پدرم از من خواست او را با اتومبیل به شهر ببرم زیرا کنفرانس یک روزه‌ای قرار بود تشکیل شود و من هم فرصت را غنیمت دانستم. چون عازم شهر بودم، مادرم فهرستی از خوار و بار مورد نیاز را نوشت و به من داد و چون تمام روز را در شهر بودم، پدرم از من خواست که چند کار دیگر را هم انجام بدهم، از جمله بردن اتومبیل برای سرویس به تعمیرگاه.

وقتی پدرم را آن روز صبح پیاده کردم، گفت: «ساعت پنج همین جا منتظرت هستم که با هم به منزل برگردیم.»

بعد از آن که شتابان کارها را انجام دادم، مستقیماً به نزدیکترین سینما رفتم. آنقدر مجذوب بازی جان وین در دو نقش بودم که زمان را فراموش کردم.  ساعت پنج و نیم بود که یادم آمد. دوان دوان به تعمیرگاه رفتم و اتومبیل را گرفتم و شتابان به جایی رفتم که پدرم منتظر بود. وقتی رسیدم ساعت تقریباً شش شده بود. پدرم با نگرانی پرسید: «چرا دیر کردی؟»

آنقدر شرمنده بودم که نتوانستم بگویم مشغول تماشای فیلم وسترن جان وین بودم و گفتم: «اتومبیل حاضر نبود. مجبور شدم منتظر بمانم.»

ولی متوجه نبودم که پدرم قبلاً به تعمیرگاه زنگ زده بود. مچ مرا گرفت و گفت: «در روش من برای تربیت تو نقصی وجود داشته که به تو اعتماد به نفس لازم را نداده که به من راست بگویی. برای آن که بفهمم نقص کار کجا است و من کجا در تربیت تو اشتباه کرده‌ام، این هجده مایل را پیاده می‌روم که در این خصوص فکر کنم.»

پدرم با آن لباس و کفش مخصوص مهمانی، در میان تاریکی، در جاده‌های تیره و تار و بس ناهموار پیاده به راه افتاد. نمی‌توانستم او را تنها بگذارم. مدت پنج ساعت و نیم پشت سرش اتومبیل می‌راندم و پدرم را که به علت دروغ احمقانه‌ای که بر زبان رانده بودم غرق ناراحتی و اندوه بود نگاه می‌کردم. همان جا و همان وقت تصمیم گرفتم دیگر هرگز دروغ نگویم. اغلب دربارۀ آن واقعه فکر می‌کنم و از خودم می‌پرسم، اگر او مرا، به همان طریقی که ما فرزندانمان را تنبیه می‌کنیم، مجازات می‌کرد، آیا اصلاً درسم را خوب فرا می‌گرفتم؟ تصور نمی‌کنم. از آن مجازات متأثر می‌شدم اما به کارم ادامه می‌دادم. اما این عمل سادۀ عاری از خشونت آنقدر نیرومند بود که هنوز در ذهنم زنده است گویی همین دیروز رخ داده است. این است قوۀ عدم خشونت.!!!

از وبلاگ یکی از دوستان

رنگین کمان....جمعه 15 آذرماه نودو دو....!!!!

    

هه نای  وا و  واران  سه مفونی  ژه نن...جماته یل  سرود صد  ملت  خوه نن..!  

    

ته م  ده سی  کیشا  له  چه وه گانم ...تا  لاوه  کردم  له پ  نا  ئه و  بانم!!!

    

دی  نه  کیوه  دیم  نه  چه م  و نه  خوه م...چمان  دی دامی  ده م  وا کرد  برده م!!!

  

    

  

  

    

ته م  و  ته مه لیوول  دنیا داپوشا...ژار پایزی  درکه یل  گوشا!!!

یک مشت شکلات........!!!!!!!!

دختر کوچولو وارد بقالی شد و کاغذی به طرف بقال دراز کرد و گفت: «مامانم گفته چیزایی که در این لیست نوشته بهم بدی، اینم پولش.»

بقال کاغذ رو گرفت و لیست نوشته شده در کاغذ را فراهم کرد و به دست دختر بچه داد. بعد لبخندی زد و گفت: «چون دختر خوبی هستی و به حرف مامانت گوش می‌دی، می‌تونی یک مشت شکلات به عنوان جایزه برداری.»

ولی دختر کوچولو از جای خودش تکان نخورد. مرد بقال که احساس کرد دختر بچه برای برداشتن شکلات‌ها خجالت می‌کشد، گفت: «دخترم! خجالت نکش، بیا جلو خودت شکلات‌هاتو بردار.»

دخترک پاسخ داد: «عمو! نمی‌خوام خودم شکلاتها رو بردارم، نمی‌شه شما بهم بدین؟»

بقال با تعجب پرسید: «چرا دخترم؟ مگه چه فرقی می‌کنه؟» 

دخترک با خنده ای کودکانه گفت: «آخه مشت شما از مشت من بزرگتره!»

خیلی از ما آدم بزرگا، حواسمون به اندازه یه بچه کوچولو هم جمع نیس که بدونیم و مطمئن باشیم که مشت   

خدا از مشت آدمها و وابستگی‌های اطرافمون بزرگتره......!!!!!!!!

خاطره ای جالب از روز معلم...!!!

در یکی از کتابها خواندم که در یکی از مدارس ،روز معلم وقتی معلم خواست هدیه ها را باز کند با صحنه عجیبی مواجه شدم

داخل یکی از کادوها شامپویی بود که نصف آن مصرف شده بود ! شاید در نظر اول این یک تحقیر باشد ولی وقتی اصل داستان را بخوانیم متوجه می شویم که :

این دانش آموز یکی از بهترین دانش آموزان با بدترین وضع مالی بوده است که با ارزش ترین چیزی را که در خانه داشته برای محترم ترین شخصیت شناخته شده اش آورده

وقتی مادر این دانش آموز به مدرسه می آید با سراسیمگی معلم را می خواهد و وقتی به کلاس می رسد با ناراحتی می گوید ببخشید پدر بچه به حمام رفته و با عصبانیت دنبال شامپو می گردد لطفا من را از شروع یک مشاجره نجات دهید و هدیه را پس می گیرد!

توفیقی اجباری...!!!

راستی اگه این زلزله چند شبه نبود...  

کی میتونست اینا رو اینجا در دل طبیعت...  

با این زیبایی در آذر ماهی بهاری جمع کنه!!!؟  

درحقیقت آنچه را که ما بلای الهی می خونیم...  

بعضی اوقات  رحمت است...!!!    

  

نقاشی پرتره از پادشاه یک چشم و یک پا ...!!!

پادشاهی بود که فقط یک چشم و یک پا داشت. پادشاه به تمام نقاشان قلمرو خود دستور داد تا یک پرتره زیبا از او نقاشی کنند. اما هیچکدام نتوانستند؛ آنان چگونه می‌توانستند با وجود نقص در یک چشم و یک پای پادشاه، نقاشی زیبایی از او بکشند؟

سرانجام یکی از نقاشان گفت که می‌تواند این کار را انجام دهد و یک تصویر کلاسیک از پادشاه نقاشی کرد. نقاشی او فوق‌العاده بود و همه را غافلگیر کرد. او شاه را در حالتی نقاشی کرد که یک شکار را مورد هدف قرار داده بود؛ نشانه‌گیری با یک چشم بسته و یک پای خم شده.

چرا ما نتوانیم از دیگران چنین تصاویری نقاشی کنیم؛ پنهان کردن نقاط ضعف و برجسته ساختن نقاط قوت آنان!

یکی از مهمترین خصایص انسان...!!!

یکی از مهمترین خصایص انسان

روزی شاگردی به استاد خویش گفت: «استاد می‌خواهم یکی از مهمترین خصایص انسان‌ها را به من بیاموزی؟»

استاد گفت: «واقعا می‌خواهی آن را فرا گیری؟»

شاگرد گفت: «بله، با کمال میل.»

استاد گفت: «پس آماده شو با هم به جایی برویم.»

شاگرد قبول کرد. استاد شاگرد جوانش را به پارکی که در آّن کودکان مشغول بازی بودند، برد. استاد گفت: «خوب به مکالمات بین کودکان گوش کن.»

مکالمات بین کودکان به این صورت بود: «الان نوبت من است که فرار کنم و تو باید دنبال من بدوی. نخیر الان نوبت توست که دنبالم بدوی. اصلا چرا من هیچ وقت نباید فرار کنم؟ و حرف‌هایی از این قبیل...»

استاد ادامه داد: «همانطور که شنیدی تمام این کودکان طالب آن بودند که از دست دیگری فرار کنند. آدم بزرگ نیز این گونه است. او هیچگاه حاضر نیست با شرایط موجود روبرو شود و دائم در تلاش است از حقایق و واقعیات زندگی خود فرار کند و هرگز کاری برای بهبود زندگی خود انجام نمی‌دهد. تو از من خواستی یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های انسان را برای تو بگویم و من آن را در چند کلام خلاصه می کنم؛ تلاش برای فرار از زندگی!»

به کدامیک غذا می دهی...!!!

سرخپوستی پیر به نوه خود گفت: «فرزندم، درون ما بین دو گرگ، کارزاری برپاست. یکی از گرگ ها شیطان به تمام معنا، عصبانی، دروغگو، حسود، حریص و پست، و گرگ دیگری آرام، خوشحال، امیدوار، فروتن و راستگو.»

پسر کمی فکر کرد و پرسید: «پدر بزرگ کدام یک پیروز است؟»

پدر بزرگ بی‌درنگ گفت: «همانی که تو به آن غذا می‌دهی.»

شما به کدامشان غذا می‌دهید!!!؟

اول آذر نود ودو....دیار خوه ش نیشان...چله گیلانغرب

    

دیشب جمال رویت تشبیه به ماه کردم... تو خوبتر ز ماهی من اشتباه کردم!!!  

فرخی یزدی

    

شب و روزی به پایان  گر تورادر وصل یار آید...   

غنیمت دان  که بی ما و تو بس لیل و نهار آید ...  

هاتف  

 

  شــادم به دمــی کـــزآرزویــت گذرد...  خوشدل به حدیثی که ز رویـت گذرد   

 نازم به دو چشمی که به سویت نگرد...بوسم کــف پایی که به کویـــت گذرد

ابوسعید  

ای وای بر اسیری کز یاد رفته باشـد... در دام مانده باشد صیــاد رفتـه باشد!!!

حزین لاهیجی

 

اینبار پســـــــــــــر...!!!

مردی دیروقت، خسته و عصبانی از سر کار به خانه بازگشت. دم در، پسر پنج ساله اش را دید که در انتظار او بود.

- بابا! یک سوال از شما بپرسم؟- بله حتماً. چه سوال؟

- بابا شما برای هر ساعت کار چقدر پول می‌گیرید؟

مرد با عصبانیت پاسخ داد : این به تو ربطی نداره. چرا چنین سوالی می‌پرسی؟

- فقط می خواهم بدانم. بگویید برای هر ساعت کار چقدر پول می‌گیرید؟

- اگر باید بدانی می گویم. ۲۰ دلار.

- پسر کوچک در حالی که سرش پایین بود، آه کشید. بعد به مرد نگاه کرد و گفت: می‌شود لطفا ۱۰ دلار به من قرض بدهید؟

مرد بیشتر عصبانی شد و گفت :‌ اگر دلیلت برای پرسیدن این سوال فقط این بود که پولی برای خرید اسباب بازی از من بگیری، سریع به اتاقت برو و فکر کن که چرا اینقدر خودخواه هستی. من هر روز کار می کنم و برای چنین رفتارهای کودکانه ای وقت ندارم.

پسر کوچک آرام به اتاقش رفت و در را بست. مرد نشست و باز هم عصبانی تر شد.

بعد از حدود یک ساعت مرد آرامتر شد و فکر کرد که شاید با پسر کوچکش خیلی خشن رفتار کرده است.

شاید واقعا او به ۱۰ دلار برای خرید چیزی نیاز داشته است.

بخصوص اینکه خیلی کم پیش می آمد پسرک از پدرش پول درخواست کند.

مرد به سمت اتاق پسر رفت و در را باز کرد.- خواب هستی پسرم؟- نه پدر بیدارم.

- من فکر کردم پاید با تو خشن رفتار کرده ام. امروز کارم سخت و طولانی بود و ناراحتی هایم را سر تو خالی کردم. بیا این هم ۱۰ دلاری که خواسته بودی.پسر کوچولو نشست خندید و فریاد زد : متشکرم بابا

بعد دستش را زیر بالشش برد و از آن زیر چند اسکناس مچاله بیرون آورد.

مرد وقتی دید پسر کوچولو خودش هم پول داشته دوباره عصبانی شد و گفت :‌ با اینکه خودت پول داشتی چرا دوباره تقاضای پئل کردی ؟

بعد به پدرش گفت : برای اینکه پولم کافی نبود، ولی الان هست. حالا من ۲۰ دلار دارم. آیا می‌توانم یک ساعت از کار شما را بخرم تا فردا زودتر به خانه بیایید؟ چون دوست دارم با شما شام بخورم…