وبلاگ شخصی عبدالحسین پروه
برگی از هزاران که باید می بود و...وبلاگ شخصی عبدالحسین پروه
برگی از هزاران که باید می بود و...کاش دوباره میامدی... عجب آرزوی محالی!!!
جوور هه رجان چه وه یلی شادمه و کرد...
هه نای دیمه ی له خه م ئازادمه و کرد...
وه لی م دی نزانستم ک یه ی روژ
ئرای دیدار خوه ی موعتادمه و کرد ...
بی تو باقری جان مدرسه شاهد سردو... ساکت و... بی روح است...
تسلیت
تسلیت به خاطر....
بهترین دوستم....
با وفاترین همکارم... باقری عزیزم
و... عزیزترین معاون مدرسه ام....
روحت شاد ... یادت همیشه هست...
یادباد آنکه زما وقت سفر یاد نکرد...
به وداعی دل غم دیده ی ما شاد نکرد...
نبودن هایی هست که هیچ بودنی جبرانشان نمی کند...
کسانی هستند که هرگز تکرار نمی شوند...
و ... دوستانی که هیچ کس جایشان را پر نمی کند....
باز آمدم....
با سلام...
آرزوی سالی پر از سلامتی وتندرستی همراه خیر وبرکت را دارم از کردگار بی همتا ومهربان...
برای همه...
سال نو مبارک