تمنای بهاری از بهار

امشب حالم دیدنیست...!

حالم از این وآن پرسیدنیست...!

طراوت بهار رو به خوشکیست...وسرسبزی آن رو به زردی...!

چگونه گذشت ...نمی دانم..؟! 

بهار رفت و یک مهمانی ساده هم دعوتمان نکرد...!

دلتنگیم را دید اما چهره خسته ومشتاقم را به ضیافت گلها دعوت نکرد...!

یاد شعر قشنگ علی الفتی افتادم....چه قشنگ وصف حالم را سروده...!

م هامه پرس و گرمه شین...-ت هایده هیور لیره چین...!

ت ها سرد تاج طلا...- م شیو ورم وشکه گلا...!

ت شاخ پر له بایمی...- جور هواگه ی آیمی...!

هه ی آسمان نو له ژیر...؟- قسیه ی شویل گرمه سیر...؟!

دس گیر ده هیمان دیر نیوه...- هیمان دلم لید سیر نیوه...!!!

ت ها له ژیر پاد کیر...- م بوره کیگم دز مور...!

م شون پای دیو شوم...- تامازرو ارای خوم...!

ت آموزای مانگ و خوری...- له صد هساره او وری...!

ت گول طلای قه ی سرونی...- کزه کر ناو درونی...!

ت شو پری سر دیده لید...- تن خودا لیره نچید...!!!

نچو لیره داخم نکه...-رفیق لای آخم نکه...!!!

هه ی گول چوه ها ژیر سرد...؟ - ارا تیدن پرشه ی شرد...!!!

سوزی سراوم ها وه پید...- کیوزه ی شراوم ها وه پید...!

ت لیمو کال سرپیلی...- هیفه بکیدن ریو تیلی...!

ته سه ق   وه و   پیرو  دینده ... - به و  دس بکیش له ی چینده ...!!!

آیا تا بهاری دیگر زنده می مانیم...؟!

آیا بهار دوباره به بوی گل و سر سبزی دشت دعوتمان می کند...؟!!!