آهی از ته دل...!!!

وقتی دلت هوای طبیعت میکنه... ! همون جایی که دلت اونجاست...! جای پاد افتاده...!

اما یه هوووووی می بینی اسیر دیوار خشک و خشن کلاس شدی...!

استاد.........هم می گه اگه یه جلسه غیبت کنی دو نمرت کم میشه..!

بغضی گلوتو می فشاره...! راه نفس کشیدنت تنگ میشه...1

به بهار می نگری... به سرسبزی کوه... !

از بهار امسال گله مندم...! آرزوهامو چید...  دلتنگیمو دید ... نمی دانم...؟ شاید این بار ندید و رفت...!!!

خواستم گله گیامو بهش بگم... یاد این شعر قشنگ مریم حیدر زاده افتادم...

کنار انتظارت تا سحر گاه..- شبی همپای پیچک ها نشستم...

تو از راه آمدی با ناز و آن وقت...- تمنای مرا دیدی و رفتی...!

شبی از عشق تو با پونه گفتم...- دل او هم برای قصه ام سوخت...

غم انگیز است تو شیداییم را...- به چشم خویش فهمیدی و رفتی...!

صدایت کردم از ژرفای یک یاس...- به لحن آبی ونمناک باران...

نمی دانم شنیدی بر نگشتی؟...- و یا این بار نشنیدی و رفتی...!

دلم گلدان شب بوهای رویاست...- پر است از اطلسی های نگاهت...

تو مثل یک گل سرخ وفادار...- کنار خانه رووییدی و رفتی...!

تمام بغض هایم مثل یک رنج...- شکست وقصه ام در کوچه پیچید...

ولی تو از صدای این شکستن...- به جای غصه ترسیدی و رفتی...!

نمی دانم چه می گویند گل ها...- خدا می داند ونیلوفر وعشق...

به من گفتند گل ها تا همیشه...- تو از این شهر کوچیدی و رفتی...!

جنون در امتداد کوچه عشق...- مرا تا آسمان ها با خودش برد...

و تو در آخرین بن بست این راه...- مرا دیوانه نامیدی و رفتی...!

هوای آسمان دیده ابری ست...-پراز تنهاییی نمناک هجرت...

تو تا بیراهه های بیقراری...-دل من را کشانیدی ورفتی...!

کنار دیدگانت چشمه ای بود...-و من در پای چشمه تشنه ماندم...!

تو بی آن که بپرسی این عتش چیست...- زآب چشمه نوشیدی و رفتی...!!!

دلم بی قرار بهاری ست که هرروز از پشت پنجره می بینم که میرود...

زرد می شود...

می ریزد....

آه ه ه ه....دلم هوای خوردن چایی در سایه کوه... زیر درخت کهن سال بلوط...

بهار امسال که نشد....

آیا بهار دیگر خواهیم بود....