کوورپه ی شیرینم لای لای.....

وه‌ێ روو خودا چه‌نێگه                  ای خدا اندازه اش چقدر است 

کیلووێ نیه‌مه‌نێگه                       یک کیلو نیست و یک من است 

«چه‌نه‌ که‌له‌‌ێ قه‌نێگه»                 اندازه ی کله قندی است 

ئێ جووره چشتێ دینه ؟             اینگونه موجودی را دیده ای 

یه گوڵ نییه و ره‌نگینه                  گل نیست ، امازیباست 

تام نه‌‌ێرێد ئێ شرینه                   طعم ندارد ، اما شیرین است !

له ژێر زڵف که‌وێ                          در زیر زلف طلایی اش      

نام خودا له چه‌وێ                        شکر خدا برای آن چشمش

ئاهوو نیه‌تێده خه‌وێ                      آهو هم به خوابش نمی آید

ئاهوو نییه و کوورپه‌مه                     آهو نیست و فرزندم است

کوورپه‌م نییه و کاکه‌مه                    فرزنم نیست و پدرم است 

بومه خڕێ هه‌م که‌مه                      اگر فدایش هم بشوم کم است

به‌رز و بڵێن بوو قه‌دێ                       بلند و افراشته باد قدش

نه‌وه‌د بؤنید و سه‌دێ                       نود و صد سالگی اش را ببیند

کوور بوو چه‌وه‌یل به‌دێ                     و چشمهای بدش کور بشوند
لالایی شیرین کردی برای بچه..... از رضا موزونی