رو....

شعر کردی ..............رو  

برای آقای باقری معلمی دلسوز و مهربان   

ده خیلدم باله و   مه گر  دی لی  ولاته  ره و  مه که   

بمینیه و روژیل  مه  پر  له تیه ریکی  شه و  مه که   

ئه گر بچی  په لپد  گرم  بی  ت   له تنیایی  مه رم
 

زه خم   دلم  مه کوولنو  بیمار لرزو  ته و  مه که   

ئاگر که فیده گیان م   وه ختی  که دیونم  دی نیید   

گشتی وه پیم ئیوشن بنیش  دی  هه ر  وه شونی ده و مه که   

چیی  و  له شار  خاطرد  دیورو  بکه  خیاله گی  

دلم  ئیو شی  بنیشه پای  ئمشه و   خیال   خه و مه که   

تا  روژمردن  دی  بپوش  شیو  سیه  له داخ دل  

هه  رچی  کراسه  لا بوه  هرگز شه یوه یل  که و مه که   

ده خیلدم  بالو  مه گر  دی لی  ولاته  ره و  مه که   

بمینیه و روژیل مه پر له تیریکی شه و مه که 

 ...............................................................................  

این شعرزیبا رو یکی از همکارهای خوب و قدرشناسمون (خانم سلیمان پور) بری آقای باقری سرودند.